bago ko makalimutan...

busy kami nitong mga nakaraang araw kaya ngayon ko lang kayo nasulatan. i just want to say thank you for a great year with each and every one of you, kahit minsan ay nagiging saksi kayo sa ka-kupalan ng personalidad ko. two years ago, ang lungkot ng holidays ko dahil sa break-up. last year i was still in "recovery mode." but this year was different - i met and made new friends and i was able to go to beautiful places - who knows what's in store next year?

i want to thank you all for the moments, the memories and the friendships we made along the way. sana madagdagan pa ang mga magagandang memories - i'll just be a text / instant / personal message away kung kailangan ninyo ng kausap, clown, tanggero or kusinero.

i don't want this to be too melodramatic na pang-MMK, so i will just end this by wishing that sana, lahat tayo ay magkaroon ng makabuluhang holidays sa taong ito at sa mga susunod pa. here's to being part of each other's lives. cheers!

at siyempre, dapat may kiss sa dulo. *mwah* =o)

(salamt kay Bb. Joyce Cairo at Bb. Cher Vinluan at kay Sky dahil napa-gwapo nila ako dito sa picture na ito)

Chicken and Pork Adobo

Description:
they say that there are plenty of ways to cook adobo, and each method is deemed as "the way." i'm not interested in any debates, though. this recipe isn't my idea (it's actually nanay's), i just tweaked the way to cook it to suit my taste. i couldn't take a decent picture even if my life depended on it, so you just have to take my word that this dish tastes decent.

Ingredients:
1 kilo chicken (the parts depend on you/your preference, but i'd use every part)
1 kilo pork (liempo or kasim, or both - as long as there's fat and skin)
garlic
onions
pepper
laurel/bay leaves
soy sauce
vinegar
cooking oil

Directions:
marinate your chicken in soy sauce, vinegar, pepper, garlic and onions - the dosage of the condiments depends on your taste - and seal in a zip-lock bag and put in your freezer overnight (but letting it stay for an additional day won't hurt either). do the same for your pork. in a big frying pan, heat up some cooking oil and saute a lot of garlic and onions, and then add your laurel/bay leaves (two big ones will do) and some pepper. add your pork along with the marinade, and cook in medium heat for about 10 minutes. add your chicken and its marinade and cook for another 10 minutes or until you notice the chicken fat rise in your liquid. remove your pork from the liquid and strain. do the same for your chicken. let them drain separately and set the liquid aside. you can skim the fat from the liquid and store that fat in a separate container, as this is good for garlic fried rice, gravy or what-have-you. heat up some oil again, and this time, fry your pork until brown. add your chicken and cook until brown. add more garlic and onions and keep sauteeing. season with pepper and keep sauteeing. season with soy sauce and vinegar, stir some more and then add about 4-6 cups of the liquid you've set aside earlier. simmer in medium to low heat until the liquid is reduced and the meat is tender. eat to your heart's content afterwards.

paintings and portraits in ACDSee (a.k.a. nag-aadik sa pag-eedit)

wala lang akong magawa sa kwarto nito kaya nag-decide akong kunan ang sarili ko habang nagkakalikot sa acoustic guitar, bass at electric guitar ko. yung sub-title in pharentheses nga pala ay idea ni Joyce kasi nabanggit ko sa kanyang na-wili ako sa pag-eedit ng mga ito using ACDSee, na unang in-introduce sa akin ni Archie - na friend namin ni Abet. kaya ayun, pa-tweak-tweak lang ng mga kulay, pa-oil painting filter here and there, at ito na ang kinalabasan. wala naman akong pine-play na partikular na piyesa o kanta, pakala-kalabit lang ng mga kwerdas at pa-tipa-tipa hanggang pumutok ang mga kalyo sa sakit. magkakaibang araw pala kinunan ang mga ito - yung pics with the acoustic guitar nung birthday ko (nov. 27, 2008, thursday), tinitipa ko lang yung "Panaginip" ng POT tapos yung isang chord pattern na matagal ko nang nilalaro pero wala namang pamagat, at saka mga generic na blues scale na hindi ko alam kung tama nga ang notes. na-realize ko na mahirap palang magpa-antok kapag busog na busog ka - nag-Mang Jimmy's kasi kami nung ilan kong officemates bago ako umuwi. sabi din nila na kapag hindi ka raw makatulog, baka may nag-iisip sa iyo - na hindi ko naman alam kung totoo nga sa kaso ko dahil i have no way of knowing. oh well, off-topic naman yun...

yung mga pictures naman with the bass ay kinunan nung november 30, 2008, sunday, bandang hapon na. kasi nga naman, nalasing ako the night before kasi binisita ako ng ilang mga kaibigan. iba't ibang moods din kasi ang naipahiwatig ko nung araw na iyon, from the tearfully melancholic [dahil may naalalang tragic two years ago] to the nervously euphoric [dahil may tumawag na kaibigan na hindi ko in-expect - yung friend ko sa "angelic" entry ko, si Anne]. before shooting pala, pinag-tripan kong pagkain ay yung dala nina Dhang na leche flan-filled eggs at yung dalang balut ni Terence - na, as i expected, ay panalo sa sarap. nang medyo mapagod ako, nagpasya akong matulog muna.

pag-gising ko nang mga bandang 10:30 ng gabi, kumain ako nung natirang adobo from the previous night's celebration at binawasan ang Pepsi Max na nasa ref. habang kumakain ako, nag-text si Anne at nangangamusta sa naging araw ko. sabi ko, ayun nga, kumakain ako nung ulam kagabi at saka mag-mamatamis pagkatapos - eh kasi itinabi ko sa isang lalagyan yung ginawang leche flan ng Mommy ni Jhen at dinala ni Jhen nung sabado. naubos ko yung kalahati, i.e., bale isang llanera kasi 2 yun eh - kasi ang tamis niya eh. salamat po ulit sa pasalubong =). tapos, nagkwentuhan lang kami ni Anne nang konti sa text tapos natulog na siya kasi napagod maghapon - birthday naman kasi nung Nanay ng boyfriend niya kaya medyo naging busy siguro. since kagigising ko nga lang at palibhasa'y wala namang pasok ng lunes, nagpaka-adik na ako sa pagkuha ng litrato habang tinitipa ang aking ever-reliable na RJ Strat. hay naku, siguro kung talentado lang talaga ako, baka may napala ako sa pag-gigitara kahit papaano - pero hindi eh, kahit anong praktis eh nangingibabaw pa rin ang tunog-garahe mentality ko. madaling-araw na ako natapos nito, tapos last week ay in-edit ko silang lahat. wala, nag-outlet lang ako dito, i guess. madami pa rin akong iniisip, at madaming bagay pa ring nag-re-rent ng space sa utak ko, 'ika nga nila - mga bagay na dapat hindi ko na iniisip, pero for some reason ay bumabalik-balik pa rin sa kamalayan ko, especially on bad or rough days. siguro nga, some things take a while to get over with - i'm roughly 80-85% over that "something," and maybe in time i'll be completely over it. 'ika nga ng mga katotong ka-inuman: "to the wounds that never heal..." , to which i candidly reply:

"to my one million pesos from Eddie Gil." - rhyme pa rin naman eh.

yung mga captions, sa mga kanta ko hiniram, gaya ng "Thinking About You" ng Radiohead, "Out of My Head" ng Fastball, "Freedom" at "Bullet in the Head" ng Rage Against The Machine, "Di Mo Lang Alam" at "Diwata" ng Indio I, at saka dun sa tula kong "purple". and then i end this album with a quote from blues legend Buddy Guy, as i've been having them blues lately, to be honest with you.

oh well, maybe this too, will pass.

chili-garlic oil

Description:
this is quite self-explanatory, i guess. you could use this to top your congee / tokwa't baboy combo, as part of your barbecue marinade / basting mixture, as: 1) a spicy dip by itself or perhaps: 2) mixed with mayonnaise (for chips, etc.), 3) ketchup (for fried chicken), 4) toyomansi (for siomai), 5) toyo / suka / sibuyas combo (your generic tokwa't baboy sauce), or maybe for 6) spaghetti or caldereta to give them an additional kick. be creative, try it on anything as much as possible. well, don't try it on your eyes, because you'll be screaming like hell afterwards.

Ingredients:
1/4 kilo of fresh red chili (siling labuyo), stems removed
1/2 kilo of garlic, peeled
1.5 liters of canola oil or ordinary cooking oil

Directions:
grind your garlic in a food processor or blender for a few seconds, or until the texture is to your liking, and then set aside. do the same for your fresh chili. heat your 1.5 liters of oil in a wok or frying pan that's big enough for about 1 and 1/2 to 2 minutes or until you see slight traces of smoke rising. turn off the heat and then add your ground chili afterwards. be careful, as the oil may spill over if it's too hot, or the fumes could burn your skin/eyes if you're too close. stir constantly without heat and after 2 minutes, put your pan in low heat. keep stirring for about 5 minutes and then increase your heat to medium. keep stirring for about 1 minute, then turn your heat to low. stir continuously, and then increase your heat to medium after one minute, and then to high after another minute. add your garlic and keep stirring. after about 30 seconds, lower your heat to medium. keep stirring for 5 minutes on medium to low heat. increase your heat from medium to high in the next two minutes, just be cautious not to burn your chili and garlic. keep stirring for a couple of more minutes until your garlic is brown and crisp. remove from heat and let it cool before storing it in a stainless steel container. you could use an old ice cream tin half gallon, if you have one. just make sure it's clean and dry.

Baked Tahong / Sizzling Adobong Tahong

Description:
this can be a main dish or pulutan, depending on your preference. i'll be dicussing the version i prepared last November 29, 2008 as well as other variations/twists to this dish. the photo was taken by my friend, Cher Vinluan. thanks, Cher. =)

Ingredients:
buttered/sauteed version:

4 kilos tahong (mussels), cleaned
ginger, sliced into thin strips
4 tbsps. cooking oil
1 cup water
6 tbsps. butter or margarine
garlic, finely chopped
salt
pepper
a few pcs. fresh red chili or 2 tsps. chili-garlic oil (optional)
1 small bar of cheese

adobo/sizzling version:

4 kilos tahong (mussels)
ginger, sliced into thin strips
4 tbsps. cooking oil
1 cup water
6 tbsps. pork lard
garlic, finely chopped
red onion, coarsely chopped
salt
pepper
soy sauce
vinegar (plain or spiced, whichever you prefer)
2 pcs. fresh chopped green chili or 2 tsps. chili-garlic oil (whichever you prefer)
1 small bar of cheese


Directions:
for the buttered/sauteed version:

put the 4 tbsps. of cooking oil in a pan big enough to contain your mussels. saute your ginger for a few seconds and then add the mussels and water. cover your pan and let the mussels simmer until they open up. remove them from the fire and then let them cool down a bit. aftewards, remove the mussels from their shells and set them aside. in a heated pan, put your butter or margarine (whichever you prefer) and saute your garlic until golden brown. add the mussels and season with salt and pepper according to your taste. cook them for about 4-5 minutes and then set them aside. grate about half of the cheese at the bottom of your baking pan or dish, and then arrange the mussels on top. do not include the excess liquid in the pan/dish. grate the rest of the cheese on top of the mussels and then bake until the cheese melts. serve and enjoy afterwards.

for the baked adobo/sizzling adobo version:

put the 4 tbsps. of cooking oil in a pan big enough to contain your mussels. saute your ginger for a few seconds and then add the mussels and water. cover your pan and let the mussels simmer until they open up. remove them from the fire and then let them cool down a bit. aftewards, remove the mussels from their shells and set them aside. in a heated pan, put your pork lard and saute your garlic and onions. saute until the garlic is brown and the onions are transluscent. add the mussels and season with salt and pepper according to your taste. cook them for about 4-5 minutes and then season them with your soy sauce and vinegar. simmer until your liquid is reduced, and then add the chili. set your adobo aside. grate about half of the cheese at the bottom of your baking pan or dish, and then serve your adobo on top. grate the rest of the cheese on top of the adobo and then bake until the cheese melts. serve and enjoy afterwards.

OR

you can just serve it on a sizzling plate with some onions, cheese and more chili. the dosage is all up to you.

as i've said earlier, this could be your main dish or pulutan, depending on your preference. personally, i'd enjoy as a variation of our "-silog template" or just gorge on it while having ice-cold red horse, san mig, or my old school lambanog, Quezon style.

nga pala...

para sa mga nagpunta sa tahanan namin nung Sabado, November 29, 2008 para sa aking post-30^th birth anniversary celebration / kainan / inuman / kwentuhan / harutan, gusto ko lang magpasalamat from the bottom of my banana heart. masaya ako at nakapunta kayo – alam ko namang mga busy tayong lahat kaya let me tell you how much i appreciate that you gave me your time and effort on that night.

 

sana eh maging annual event ito sa mga calendars ninyo. mabuti at nasarapan din kayo sa mga niluto namin nina Kuya at Nanay, tradisyon na kasi sa amin na busugin ang mga bisita/tropa na dumadayo sa amin. hayaan ‘nyo, next year baka may take-out pa lahat – yung mga “suki” na kasi sa bahay (gaya nina “A”, “F”, at “K”) ay may kanya-kanyang “loot bag” everytime manggagaling sa amin. pati nga si Kuya natuwa at biglang dumami ulit ang mga “noisy” – kasi in recent years medyo hindi na rin makapunta ang mga tao kasi either mga busy, nasa abroad, may ibang lakad, etc. kaya this year was an improvement in terms of turnout / attendance.

 

salamat din pala Cher sa mga pics (at salamat din kay Sky), re-post ko na lang sila dito sa site ko later. pasensiya na kung hindi ko kayo masyadong naasikaso lahat, i hope you understand. medyo na-overwhelm lang kasi nanibago ako sa dami ng mga taong pumunta. sana next time makilala pa ninyo yung iba pa naming tropa nina Abet from college, para mas riot. =)

 

siyanga pala, na-touch ako dun sa mga isinulat ninyo sa notebook – nabasa ko lang nung magpapahinga na ako sa kwarto. para bang nabasa ninyo ang isip ko na i wanted something handwritten/personal – i remember nung college kasi, whenever merong may birthday sa student organization namin, bibili lang ng folder yung other mems tapos lahat sila susulat dun ng kahit ano para dun sa celebrator. wala lang, yung mga ganung klaseng regalo ang mas nakakapag-pasaya sa akin – mga simple lang, di naman kailangang magarbo. sa sobrang tuwa ko, narito ang mga sulat ni tinutukoy ko:

again, the words “thank you” may not be worth much sa ibang tao, but for someone like me, when i say “thank you”, i speak / shoot from my heart. maraming salamat ulit sa pagbibigay ninyo ng oras – you could have chosen to be somewhere else, but you chose to be with me that night. and i’ll never forget it, trust me.

 

- mic

 

hi God...

alam Mo, dapat kahapon ko ito isusulat, kaso kinailangan naming umalis ng iba kong officemates nang maaga para mag-dinner sa Mang Jimmy's - pero, You probably know that already. masaya naman ang birthday ko kahapon, madaming bumati sa akin sa text at sa guestbook ko dito sa Mulitply. salamat at naging maganda naman ang taong 2008 para sa akin, kahit hindi ako mabait sa Iyo at madalas ay gago pa rin ako, ang dami Mo pa ring biyayang ibinigay sa akin. at saka marami Ka ring ipinakilalang bagong mga kaibigan sa akin since last year pa, at yung iba sa kanila, na-meet ko uli at medyo naging ka-close ko this year - sana pang-matagalan na sila sa buhay ko. alam kong alam Mo na kung gaano ako ka-grateful sa pagdating nila sa buhay ko - at oo, sabihan Mo na akong baduy, pero totoo yung sinabi kong yun. kagabi, bago ako mag-goodnight sa Iyo, tinipa ko sa gitara yung "Panaginip" ng POT, para baka sakali lang na managinip ako nang maganda. kaninang umaga, wala akong matandaan kung nanaginip nga ba ako kagabi o hindi, pero okey lang. alam Mo namang may mga bagay akong ayaw kong hanggang sa panaginip na lang, di ba? sorry kung minsan ay parang naiinip ako sa mga plano Mo para sa akin, kasi naman parang ang olats palagi ng buhay p.i. ko - di ko tuloy alam kung napupunta lang sa "spam folder" Mo yung mga panalangin ko. pero alam ko namang binabasa Mo silang lahat, siguro nga hindi lang ako priority sa ngayon. pero Lord, sana naman, bago ko kailanganing mag-Viagra on a regular basis eh ipakilala Mo na siya sa akin - promise, aalagaan ko siyang mabuti at iingatan ko ang puso niya. sana lang, kapag pinitas na niya ang puso ko eh hindi naman niya yurak-yurakan kapag ayaw na niya sa akin - pakibalik na lang sa akin nang maayos para maibigay ko dun sa karapat-dapat. mababaw lang naman ang kaligayahan ko eh - hindi naman ako hihiling ng maraming pera, kotse, o bahay sa Boracay from You - ang gusto ko lang ay pagkakataon "to love the way i can really love" (oo, alam kong alam Mong hiniram ko lang itong quote na ito sa ex- ko, pero alam Mong walang kaugnayan itong isinusulat ko sa kanya). hanggang ngayon naghihintay pa rin po ako, sana lang kapag nandiyan na ay paki-sampal sa mukha ko yung "sign," kasi alam naman ninyong bobo ako pagdating sa pagbabasa ng "signs." o siya, kakain po muna ako kasi baka mangayayat naman ako, sayang naman ang kagandahang-lalake ko 'pag nagkataon. kwentuhan na lang tayo pag-uwi ko ng bahay mamaya.

hindi ko na rin ni-restrict ang access sa entry na ito, kasi kahit naman private, alam kong mababasa Mo pa rin ito - pero, You probably know that already.

Sarah McLachlan - I Love You (Mirrorball Live)

gandang-ganda ako sa kantang ito. siyempre, nakaka-relate kasi ako - hindi lang minsan, pero maka-ilang beses na rin sa tanang buhay ko. oks din yung spiel ni Sarah before performing the song, it's so appropriate/sakto lang. i posted the lyrics as well =).

**********************************************************************

I Love You
Sarah McLachlan


I have a smile
Stretched from ear to ear
To see you walking down the road

We meet at the lights
I stare for a while
The world around us disappears

And it's iust you and me
On my island of hope
A breath between us could be miles

Let me surround you
My sea to your shore
Let me be the calm you seek

Oh but every time I'm close to you
There's too much I can't say
And you just walk away

And I forgot
To tell you
I love you
And the night's
Too long
And cold here
Without you
I grieve in my condition
For I cannot find the words to say I need you so

Oh and every time I'm close to you
There's too much I can't say
And you just walk away

And I forgot
To tell you
I love you
And the night's
Too long
And cold here
Without you
I grieve in my condition
For I cannot find the words to say I need you so bad

I need you so bad

pagdapo

pagdapo

a little backgrounder on this one: this piece was written on the morning of October 16, 2008 – or the first day of the RACE Negros Occidental tour. as i checked-in quite early sa airport, i decided to write something in my notebook just to see if i had anything left in me. i managed to cough up a few words before i decided to shelf the piece for a while, so that i could continue it later at the hotel or wherever. i hadn’t slept since the night before, so my head was quite fucked up, i.e., super ngarag pa rin hanggang paglapag namin sa Negros Occ. after namin manggaling sa Balay Negrense Heritage House, nagpasya ang grupo na mag-breakfast sa isang malapit na kainan. habang hinihintay ang kani-kanilang orders, nagsi-idlip muna ang ilan sa amin, including myself. pagkagising, wala pa rin ang mga orders nila. since hindi naman ako nag-order ng almusal, i decided to continue with the piece at tingnan kung saan ako makakarating. ipinabasa ko ito pagkatapos kay Lanie at siya rin ang nag-suggest na i-publish ko ito during a YM chat some time ago.

naisipan ko lang siya ng pamagat kaninang umaga, by the way. here it is…

pagdapo

wala pang tulog maghapon, magdamag.

wala pa rin sila – mukhang napa-aga ako.

masakit ang ulo, malamig ang paa.

naka-cowboy hat sa gitna ng wala.

patuloy ang galaw ng mga langaw

habang

pataas ang araw,

mistulang nagsasagupaang balaraw.

tatagos sa laman mo na parang pagbutas ng hikaw,

sing-talim ng sikat ng araw.

ang mga titig nila,

tutugisin at papatayin ka

tulad ng balang ligaw.

mulat ka na ngunit puyat,

mata mo’y sing-hapdi ng sugat,

ng ginayat na balat.

tinanong ka ng katabi mo,

ano ang iyong sinusulat?

naisip ko: ano nga ba?

marahil puro matatalim na sibat

gawa ng matinding puyat…

my post-birthday kainan / inuman / harutan / picture-an / celebration

Start:	Nov 29, '08 7:00p
End:	Nov 30, '08 07:00a
Location:	Blk. 1 Lot 28, St. Joseph St., Metroville Subd., Cainta, Rizal

hello po. birthday ko sa november 27, pero since weekday siya, ang balak ko sanang celebration ay sa november 29 para sabado - sana pwede kayong pumunta sa aming tahanan.

magluluto po ako, at gagawan ko ng paraan yung alak/beer. ang mga chibog on the menu ay chicken-pork adobo, pusit, baked/adobong tahong, spaghetti and/or carbonara. di ko pa sure kung ano yung dessert at kung madadagdagan yung courses, depende pa sa aking budget.

for any questions na walang mathematical computations, you may contact me thru the following:

mobile: 09173555055
YM user id: linteknapartyboyjapanyan
or pwede ring PM na lang dito sa multiply

RACE Negros Occidental Tour Day 4

as with the day 3 album, yung ibang mga pics sa album na ito ay hango sa mga albums nina Lanie, Terence, Jhen, Tin and Cher. again, nagpapasalamat ako sa inyo for your shared photos dito kasi mas kumpleto ang kuwento ng album na ito =).

ayaw ko mang matapos ang napakasayang bakasyong ito, sadly, ito na ang last day. paggising sa umaga, diretso na kami sa lobby para mag-almusal. tutal huling araw na, nagpa-luto na ako kay manong chef ng omelette para maiba naman. may nakita pa kaming naiwang videocam sa likod ng couch na inupuan namin habang kumakain. we decided na i-report ito sa hotel personnel para naman maibalik sa may-ari kung sakali. matapos ang breakfast, almost immediately ay tinawagan ako ni mayor – at gaya ng pinapangamba ko nung umagang iyon, nagsigawan kami sa loob ng conference room – inungkat pa niya yung adobong pusit na kinain ko nung nakaraang gabi. ayun, may mantsa pa tuloy yung kubeta kahit naka-ilang flush na ako. putang-ina mo mayor, ayheytchu!!! pero ganunpaman, hindi ikaw ang sisira ng araw ko. matapos mag-ayos ng kanya-kanyang mga gamit para sa pagbalik ng Manila sa hapon, nagkita-kita ulit ang mga participants sa lobby ng hotel at hindi nagtagal ay nagbiyahe na kami patungo sa Mambukal Resort.

pagdating sa Mambukal, nag-photoshoot na ang mga tao – kanya-kanyang pose sa may sign ng Mambukal Resort, at yung iba nga ay nagpakuha pa ng picture na kasama “Ang (medyo naging kontrobersyal na) Banner” – hindi ko na ikukuwento dahil ang importante, masaya ang araw na ito sa pangkalahatan =). pagkatapos ng photo-ops, nag-park lang ng sasakyan sina King at Abet, at pagkatapos ay humanap na kami ng puwesto sa resort kung saan kami maglu-lunch pagbalik galing sa iba’t ibang falls na pupuntahan namin. habang naglalakad, napansin namin ang mga puno kung saan nagpapahinga ang iba’t ibang klase ng fruit bats – kung hindi ako nagkakamali ay Flying Foxes ang ilan sa mga iyon. sinubukan kong kunan ng picture ang mga paniki, pero limitado ang range ng paltik ko, kaya limitado rin ang mga larawang nakuha ko. matapos makapili ng puwesto sa may ilog, may konti pang mga photo-ops ang Green Team, ang Blue Team, at ang “Mambukal Hot Babes” (si Terence ang nag-coin ng term na ito) with their Mambukal Hot Babes Masahista Services. afterwards ay nag-hike na kami patungo sa mga falls, kasama ang aming “misguided tour guide” na sinabing sandali / malapit lang daw ang lalakarin. hindi ko alam na medyo hihingalin din pala ako sa paglalakad – kaya naman in between “hingal sessions” ay nag-picture taking pa kami – para masaya pa rin, di ba?

matapos naming marating ang magandang spot kung saan maraming mga kabataan ang nagda-dive, nagpahinga muna kami at nagsi-inom ng kanya-kanyang tubig, energy drinks, at iba pa. dito sa may ilog na ito kami medyo nagtagal dahil sa pag-photo-ops at pagpapahinga. ako naman ay nag-concentrate sa pagsipat sa mga tao at pagkuha ng mga larawan nila – yung iba ay staged, at yung iba naman ay candid. natuwa ako kasi mukhang enjoy na enjoy naman ang bawat isa sa amin, bagama’t mga hinihingal at pawisan – at siyempre, napawi ang pagod ko sa ngiti ng mga “modelo” na nahagip (at nagpa-hagip) sa paltik kong camera. ang isang highlight sa puwestong iyon ay ang pag-dive ni Terence sa ilog – na palagay ko ay nai-dokumento ng halos lahat ng may camera nung mga sandaling iyon. matindi talaga itong si ka-barangay, atapang a tao talaga. ilang sandali pa ay nagpatuloy na kami sa paglalakad at tinungo ang iba pang falls sa bandang ibaba ng puwestong iyon.

nang marating namin ang kasunod na falls, medyo malilim ang ilang spots doon kaya it was a welcome relief sa tumataas nang araw. dito ay medyo may mga naawa sa akin at kinunan ako ng pictures, hehe. salamat ulit sa inyo, mga kaibigan. patuloy kami sa pagbaba, pagkuha ng pics, at pagpapakuha ng pics hanggang marating ang parte ng gubat kung saan andun ang hanging bridge. kumuha lang ako ng ilan pang larawan bago ko napagpasyahang maghintay na lamang doon sa isang kiosk kasama ang iba pang kasamahan. hindi na lang ako umakyat sa hanging bridge kasi baka ma-patid siya sa katabaan ko, hehehe…

nauna ang ilan sa amin bumaba, siguro dahil mga gutom na rin. naghintay ako sandali sa may tulay at nang makita kong bumaba na rin ang iba pang ka-tropa, dumiretso na kami sa puwesto namin para tsumibog. grabe, as usual, SOBRANG SARAP NG LUNCH namin – inihaw na liempo, pusit, chicken inasal, sinigang na baboy at Coke na may yelo. ang sarap talagang kumain, at hindi ko na inisip yang si mayor kung tumawag man siya dahil halos lahat nung ulam eh mga paborito ko – besides, may CR naman kaya walang problema. eksakto rin ang pagbaba namin dahil ilang sandali lang pagka-silong namin para sa tanghalian ay bumuhos ang medyo malakas na ulan – swerte pa rin talaga kami. bumawi ako sa pag-inom ng Coke, as in dighay-cola na ako pagkatapos. nang maka-baba na ang aking kinain, kinuha ko na yung mga bihisan ko sa sasakyan para makapag-wash up na. malakas ang tubig sa banyo, kaya walang problema – yun nga lang ay di muna ako sumalang agad kasi binantayan ko muna yung backpack ni Marlon, mahirap na kasi baka mawala. pagdating ni Abet, naka-goli na rin ako sa wakas, habang siya naman ang tumingin sa gamit ni Marlon. di naman nagtagal at natapos na rin sina Marlon at Donnie sa kani-kanilang goli, kaya naka-salang na rin si Abet. sinigurado kong kalkalin ang buong katawan ko sa shower dahil sobrang lagkit ko na nung mga oras na yun. ang sarap talagang maligo – lalo na kapag malakas ang daloy ng tubig. matapos maligo ay bumalik uli kami sa puwesto namin para mag-ayos ng mga gamit at hintayin pa yung iba naming kasama – dito ko nakawilihan ang maliit na salamin ni Abet na siyang ginamit ko habang nagsusuklay ako ng buhok. matapos ay sumabay na ako kay Jhen papunta sa sasakyan, pero nagkamali ‘ata ako ng intindi kasi iniakyat ni King yung sasakyan sa may tulay kaya pumanhik din kami ulit sa pinanggalingan namin. pagsakay sa sasakyan, nagsibalik na kami sa hotel upang ligpitin at kunin ang aming mga gamit dahil mamimili pa kami ng mga pasalubong. just as i expected, tumawag itong si mayor pagdating ko sa kwarto – at nang mag-meeting kami sa conference room ay dinig na dinig ni Thina ang pagsisigawan namin ni mayor. Thina, pasensiya na, kasi inungkat na naman ni mayor ang inulam kong pusit noong nakaraan kaya umaalingawngaw ang utot ko sa banyo nung mga sandaling yun.

matapos lumabas ng hotel, dumaan kami sa Calea para pick-up-in ang mga inorder naming cakes. medyo mabagal ang naging proseso ng mga staff sa assembly line, not to mention may iba pang customers na sumingit / pinasingit, pero naihabol din naman ang dapat ihabol. afterwards, dumiretso na kami sa Bong Bong’s para bumili ng mga pasalubong. siyempre hindi ko kinalimutan ang bilin ni Nanay na Pinasugbo at Piaya, sabay hablot ng Butterscotch at Caramel Tarts. nauna na kaming sumibat papuntang airport kina Abet, tutal ay kumpleto na kami sa sasakyan – ngunit nagkaroon pa ng tense moments dahil nawawala pala ang iPhone ni Jhen pagsakay niya ng sasakyan. sinubukan nilang i-miss call, pero parang wala kaming naririnig sa sasakyan. tinawagan nila si Donnie at baka sakaling nalaglag lang sa may kinalagyan ng sasakyan namin kanina yung telepono. matapos ang paghahanap, nakita ni Jhen sa may ilalim ng upuan ang kanyang iPhone, kaya medyo nakahinga na siya nang maluwag nung mga sandaling yun.

pagdating namin sa airport, nag-check-in na kami kaagad at dumirestso sa waiting area para magsikain at mag-picture-picture kasi made-delay pala ang flight namin. ayun, parang nasa Masskara Parade pa rin kami kasi mga PASAWAY na naman kami habang nasa waiting area. mistulang ward sa mental hospital yung inokupa naming espasyo kasi ang kukulit namin, mabuti at hindi kami binato ng tear gas ng mga gwardiya. medyo nagkaroon ng kaunting “dampener” sa aming euphoric state dahil sa isang kontrobersiya ukol sa isang imahe sa tour banner, pero ganunpaman, hindi ito sapat upang magapi ang kaligayahan ng grupo namin noong mga sandaling iyon. pagsakay namin sa eroplano, naisip ko na babalik na naman ako sa realidad na may pasok na naman ako kinabukasan at maghapong nasa harap ng monitor at keyboard ng PC sa opisina. ganun talaga siguro, wala tayong magagawa. pero ang importante, naging masaya ang nakaraang apat na araw. kung may video nga lang ang bawat tour na sinamahan ko, malamang ipe-play ko sila lahat sa PC ko para hindi ako mabagot sa pagtatrabaho.

anyway, mamaya-maya lang ay nasa Manila na ulit kami. matapos kunin ang mga naka-check-in na mga bagahe sa conveyor, nagpasalamat kaming lahat kay King Louie (at sa R.A.C.E.) at sa isa’t isa para sa isang hindi malilimutang bakasyon. mga pagod man, masasaya naman kaming lahat dahil sa experience na ito. unti-unting naubos ang mga tao dahil sa kani-kanilang pag-uwi at pagpapaalam, pero bakas ang saya sa mga mukha nila, no doubt. nakisabay na lang kami nina Cher, Tin, Sheldon at Jhen kina Abet nang sunduin siya ng kanyang Ate at Bayaw. bumaba ako sa may Bustillos malapit kina Abet, at matapos magpasalamat sa kanya, sa kanyang Ate at Bayaw, sinabihan ko sila ng: “Ingat po!” paglingon ko ay nauntog ako sa kisame ng sasakyan nila bago ako bumaba – as in “TUGUG!!!”, kaya napatawa ko pa sila bago sila matulog – i guess i’m really a natural comic, di ba? hindi nagtagal at naka-sakay na ako ng taxi pauwi. nag-text ako kay Nanay na pauwi na ako at dala ko ang pasalubong ko sa kanya. pagdating ko ng bahay, ibinaba ko ang mga gamit ko at niligpit ang mga dapat ligpitin. matapos kong i-text ang mga ka-tropa para magpasalamat at mag-goodnight, ay natulog na rin ako.

muli, salamat sa inyong lahat for a wonderful vacation. masaya ako at nakasama ko kayo. =o)

sabi ko nga, sa presinto na ako magpapaliwanag eh... ayan, posasan 'nyo na ako!

ang mga larawang ito ay ilan sa mga naka-post sa album ni Cher na "good times." - naisipan ko lang kalikutin sila sa ACDSee, i-tweak ang mga kulay para maiba nang konti, ganun. wala lang, na-cute-an lang ako at nawili sa pag-eedit kaya pinost ko na lang sila dito.

again, kahit sabihin ninyo na para akong sirang plaka o pirated CD, sobrang saya talaga ng gabing ito, at maraming salamat sa inyo: Joyce, Cher and Jhen.

oo, sasama na ako sa presinto para magpaliwanag. at mukhang doon na rin ang kasunod na photoshoot, hindi ba? =)

RACE Negros Occidental Tour Day 3

bago ang lahat, yung ibang mga pics sa album na ito ay hango sa mga albums nina Lanie, Jhen, Cher, Marlon and Joana, Tin, Terence and Thina. i reposted some of your shared photos dito para mas kumpleto ang pagkukuwento, kaya salamat po nang marami sa inyong lahat.

ito ang pangatlong araw ng aming Negros Occidental tour ng mga tropa sa RACE. memorable ang almusal to start the day kasi pagbaba namin sa lobby ng hotel eh halos ubos na ang singangag, adobong manok at soup. mabuti na lang at nagluto ulit ang staff ng hotel ng panibagong batch ng mga nabanggit na pagkain. for the second straight day, nagpaluto ako ng dalawang itlog na sunny side up bilang katambal ng sinangag with sabaw ng adobo at chinop-chop na fried sausage. nakasabay ko sa mesa sina Marlon, Joana, Lyza, Jhen at Lanie – at pati ang bagong batch ng adobong manok ay dumiretso sa aming hapag kaya worth it naman ang paghihintay. in fairness, sabaw pa lang nung adobo eh panalo na, kaya ang sarap ng almu-chow na yun. of course, pagkatapos kumain ay tumawag na naman si mayor, kaya dali-dali akong umakyat para makapag-meeting kami. there was nothing much to do during that morning except tumambay-tambay sa kwarto sa hotel o di kaya ay mangulit ng mga tao sa ibang kwarto.

sinamahan ko si King sa labas ng hotel para makabili ng yosi at gamot. una kaming napadaan sa sine-set-up na stage sa may plaza para sa parada, at nakahanap ng sigarilyo sa malapit na grocery store. bumili na si King ng supply ng yosi para sa buong maghapon para wala nang hassle. matapos bumili si*****yo, dumiretso si King sa kalapit na botika para bumili ng droga – OO, DROGA!!! – pero yung legal na droga naman ang sinasabi ko. habang hinihintay si King sa labas ng botika ay naisipan kong kunan ng ilang larawan ang ginagawang entablado, at nang tapos na si King sa pagbili ng gamot, kinunan ko siya ng “candid” at ng “staged” na larawan sa may stage. siyempre, much later ko na lang napansin na may tindahan pala ng Mister Donut sa may stage – sige na, magsitawa na yung mga may alam nung istorya ko, pero hindi ko sinadya yun – para lang kasing palaging meron sa tabi-tabi kung kelan hindi mo na iniisip, magpapakita bigla… anyway, kalimutan na natin yung detalyeng yun – masaya ako dito, remember?

pagbalik sa hotel, may inayos lang ako sandali sa mga gamit ko at dumiretso ako sa kwarto nina Terence kung saan andun din sina Lanie, Donnie, Jhen at siyempre, si Thina. naki-tambay lang ako dun para magpalipas-oras, habang hinihintay din namin si King. may konting picture-taking pang naganap, at salamat kay Lanie sa dalawang headshot pics kong kinunan niya (siyempre, isang disente at isang malaswa). muntik pa ngang ma-aksidente si Lanie kasi nang kukunan niya kaming apat (Terence, Jhen, Donnie at ako) ng picture, tumayo siya sa kama at sumandal sa pader. may gulong kasi ang kama kaya nag-slide ito nang sumandal siya, so nawalan siya ng balanse – mabuti na lang at mabait si Lord at inalalayan siya sa kanyang pagka-tumba. medyo kinabahan kami sa tagpong iyon, sa totoo lang. being the consummate professional that she is, pinana pa rin kaming apat ni Lanie after regrouping and recovering her poise. nag-hintayan lang ang mga tao sa lobby ng hotel pagkatapos ay nag-harutan, nag-photo-ops, nagtawanan, at nagsilabas na para dumiskarte ng kani-kanilang lunch – kasi nga, “do your own thing” ang diskarte sa araw na ito.

we proceeded sa Chinky’s para kumain, although nag-tubig lang ako kasi busog pa naman ako, at saka ayaw kong tumawag si mayor habang nasa parade ako. habang hinihintay ang kani-kanilang mga orders, papitik-pitik na lang ako ng pictures sa loob ng Chinky’s at nagpapaypay-paypay sa mga naiinitan. matapos mag-lunch sa Chinky’s, naglakad-lakad na kami papunta sa dadaanan ng parade. kung maisa-summarize mo sa isang salita ang mga pinaggagawa namin lahat sa Masskara parade, eto na yun: PASAWAY – with a capital “P” and a capital “Y” – kasi kanya-kanyang sugod, kanya-kanyang pwesto para kumuha ng picture, kanya-kanyang pwesto para magpakuha ng picture, at kanya-kanyang hatak ng parade dancers (hala, lagot!). kaya ang nangyari, ang daming parade dancers ang napagalitan dahil hinatak sila ng mga makukulit na turista =(. kaya hayun, puro kami in and out sa gitna ng parada na parang sina heckel and jeckel na nakikipag-patintero sa mga kalaban nilang bulldog, pusa, et cetera. since hindi ko naman hangad na sumipat ng mga art shot or postcard-worthy photos, i just went ahead and shot anything and everything in sight – usually sila-sila na mga kasama ko ang hinahagip ko sa camera, at kung anumang mag-unfold na sayawan o formation ng mga dancers, tinitira ko na rin. anyway, medyo nakakapagod kasi kasagsagan ng sikat ng araw nung hapon, pero mabuti na rin yun kesa naman umulan, di ba? nakakatuwa kasing panoorin ang mga pasaway (oo, kasama din ako dun), halata mong mga dayo talaga sa mga pinagkikilos. matapos ang napakahabang pictorial, naghintayan at nag-regroup ang tropa sa may Dunkin’ Donuts (hindi sa Mister Donut, ha?) para makabawi ng hininga at siyempre, para kumain ng munchkins na treat nina Lanie at Lyza. shortly afterwards, nagsibalik na kami sa hotel para magpahinga nang konti.

dapat sana ay maliligo ako bago umidlip nung hapong iyon, pero na-engganyo akong panoorin ang isang Tagalized na pelikula sa CinemaOne nung mga sandaling iyon. batay sa physical features ng mga bida, napag-tanto ko na Asian film iyon – at malamang na Vietnamese film yun kasi nabanggit ang Saigon at saka yung pangalan ng bidang babae was Thuy, a common Vietnamese name. nalaman ko lang the week after na ang pamagat ng pelikulang iyon ay “Long Legged Beauty” at critically-acclaimed pa pala siya. nagandahan ako kasi love story siya, love story na believable, i.e., posibleng mangyari sa isang ordinaryong tao. basta yung story was about a girl na galing probinsiya na lumuwas at tumira sa bahay ng ate niya sa city. she met the love of her life sa city, isang aspiring photographer na nung una ay pinag-kukukunan lang siya ng pictures, tapos ay nakumbinsi na siyang mag-model-model. tapos naging sila, pero nagkaroon ng mga problema, etc. hindi na ako naka-ligo dahil bumalik sa hotel si King at inaya na kami ni Donnie sa may plaza para uminom. hindi ko na rin natapos ang pelikula, pero sana makahanap ako ng kopya niya in the future para mapanood ko siya nang buo – kasi nga, ma-drama na yung part nung plot nang lumabas kaming tatlo para mag-beer at mag-seafoods.

sa ipinasarang kalye lang ang mga ihaw-ihaw, kainan at mga puwesto na mapapag-inuman. pumuwesto muna ako sa mesa namin habang sinundo ni King sina Abet at Sir Roy sa kabilang kalye. grabe, pinapanood ko pa lang ang pag-iihaw at pagluluto ay nagugutom na ako. pagbalik nina King, Abet at Sir Roy, nagpaluto na si King ng scallops at pusit kay manang. at sa suggestion na rin ni Sir Roy, sinubukan din namin ang century shells – isang uri din ng scallop na doon lang sa Bacolod matatagpuan – dahil masarap din daw iyong pulutan (at mura pa siya, to boot). habang dinidiligan namin ng San Mig Light ang mga lalamunan namin ay nagsusumiklab ang kalan sa mga ipinalutong pulutan, at nangangamoy ang mga pinabukang shells sa ihawan – maaamoy mo ang simoy ng dagat, literally. masarap ang pagkakaluto ng scallops, ginisa in some oyster sauce, sibuyas at konting sili, habang ang pusit naman ay tinadtad at inadobo kasama ang tinta. ang century shells ay inihaw lang hanggang sa bumuka, at saka nilagyan ng konting butter – ang sarap niya, grabe! as in malalasahan mo yung freshness nung scallop na lasang dagat at imagine mo na na-fuse yun sa lasa ng butter – putsa, kung wala akong pera at makakita ako ng century shells dito sa Manila, eh malamang na ipambayad ko ang katawan ko para lang matikman yun ulit – promise. during this time ay nagpunta pala sa may Cathedral sina Lanie, Donnie, Cher, Jhen, Lyza, Joana at Marlon para mag-photoshoot. i decided to stay at our table at makipag-kwentuhan habang nag-iinuman at namumulutan, habang hinihintay ang iba pa naming mga kasama. bago sila magsidating ay nag-settle na ng bill si King para panibagong order naman kasabay ng mga magdi-dinner naming kasama. ayun, tuloy-tuloy ang pag-kain, pag-inom at pagkukuwentuhan namin sa hapag-kainan, habang pa-picture-picture taking here and there ng mga maniniyut. napagkatuwaan pa namin ni King na maglagay ng tinta ng pusit sa mga ngipin namin at magpakuha ng picture bilang mga opisyales ng Forever Tiya Pusit Fans Club, Bacolod Chapter. may tugtugan nga rin pala sa kalapit na stage, mga reggae-influenced rock ang banatan ng mga banda – notable cover songs na narinig ko ay “Love Song” (originally by The Cure, pero 311 version ang binanatan) at “Diwata” (by Indio I) – ang galing, pare. basta yun, kwentu-kwentuhan lang kaming lahat, tawanan, picture-an, habang nilalasap ang gabing yun.

matapos mag-settle ng bill, bumalik na kami sa hotel to meet up with the rest of the participants at saka dumiretso sa Calea para mag-kape, mag-cake, at magkwentuhan pa ulit. pagdating dun, medyo parang “fish out of water” ako kasi nga, di naman ako coffee person (kulay-coffee lang ang kutis pero di mahilig sa kape) at saka di na rin ako nag-cake kasi nga nakapag-beer na ako – kung magca-cake pa ako ay malamang na tumawag si mayor, and i wouldn’t want that, would i? anyway, pa-tingin-tingin lang ako sa paligid, kwentu-kwentuhan on the side, nagpa-picture-picture, inom-inom ng tubig and all that, hanggang sa umuwi na rin kami sa hotel. pagdating sa kwarto, nag-ayos lang ako ng ilang mga gamit ko at saka naligo nang medyo matagal sa banyo. dun na lang ako bumawi at nagpa-masahe sa mainit na tubig sa shower para at least mapawi ang pagod ko sa maghapong pag-laboy. habang nasa shower, naisip ko na parang ang bilis din ng oras – kasi, as quickly as that, tapos na ang pangatlong araw ng four-day vacation ko. pero di ba nga sabi nila, time flies when you’re having fun? so, batay sa premise na yun, there was no doubt na nag-eenjoy nga ako sa bakasyong ito. paglabas ko ng banyo, naghihilik na ang mga roommates ko. ang sarap ng pakiramdam ng aircon sa balat ko, panalo talaga. paglapat ng katawan ko sa kama, nagdasal ako at nagpasalamat sa Kanya para sa mga nakaraang araw at sa tuwang nadarama ko. shortly afterwards ay inantok na ako at nakatulog nang mahimbing.

undas doesn’t have to be “sad, ‘nu?” every time – a.k.a. the great glorietta four gathering

the following entry appears exactly how i wrote it in the notebook (yesterday, 2 November 2008, at about 1:30 in the afternoon). read on…

 

about the title: the first part was a text message from Cher, explaining the real meaning of the word “Undas” – na kapag binaligtad mo nga naman, reads “sad, ‘nu?” the second part will tell you how a spontaneous invitation ended up as an unforgettable night.

 

as i write this, dalawang pusa sa kapitbahay ang nagse-sex at naririnig ko ang mga ungol nila mula dito sa kwarto ko sa basement (mang-inggit daw ba? mga hayup kayo!). pasensiya na at hindi ako makapag-concentrate dahil sa ingay nila, kaya hihintayin ko na lang silang matapos. ayan, tumahimik na sila…

 

last November 1, a Saturday afternoon, nagising ako from my afternoon nap dahil “tumawag si mayor.” so, kahit antok pa ako ay wala akong magawa kundi makipag-meeting sa kanya. pagbalik ko sa kwarto para matulog ulit sana, nakatanggap ako ng text message galing kay Joyce, nangangamusta. sinabi ko naman na okey lang ako, yun nga’t kagagaling lang sa meeting kay mayor kung saan nag-away kami dahil sa kinain kong adobong pusit at pancit canton bago matulog. sinabihan ako ni Joyce na pumunta na ng Makati noong mga sandaling yun. after a couple of exchanges sa text kung saan tinanong ko kung saan exactly sa Makati ako pupunta at kung ano ba ang meron, bigla namang nag-text itong si Cher at sinabing ‘wag na raw akong marami pang tanong at sumunod na lang. sabi ko na nga ba at may kasabwat eh =). siyempre, umeksena na naman itong si mayor at tumawag na naman, so nakipag-meeting muna ulit ako bago ako magbihis at umalis ng bahay.

 

medyo nahirapan akong makasakay ng taxi dahil Sabado nga, so nung makasakay na ako, pinadaan ko na lang sa C-5 si manong. nagpa-gas pa siya along C-5 at ‘saktong nag-text naman si Cher at si idol Mon. mabuti at hindi sumabog ang taxi habang nagpapa-gas – eh di ba nga, dapat naka-off yung cellphones habang nasa gas station kasi delikado? anyway, naisip ko na kasama rin si idol Mon nina Cher at Joyce kasi magkasunod lang ang text messages nila sa akin. since nasa Guadalupe pa lang kami ni manong driver, medyo humataw na siya ng pagmamaneho – at least, hindi na niya hinihimas ang hita ko tuwing kuma-kambyo siya.

 

pagdating ko sa Glorietta 4, nag-text na ako kay Joyce. Nasa Starbucks daw sila, so umakyat ako sa 2^nd floor at nagtanong sa guard kung saan ang Starbucks – meron daw sa itaas at meron din daw sa ibaba. so, palibhasa’y di ko kabisado ang G4, umakyat ako sa 3^rd floor at nag-text kay Joyce na hindi ko makita ang Starbucks (eh yun pala’y nasa 4^th floor yun). eh sinabi niya na ‘wag na lang daw akong gagalaw at pupuntahan nila ako – siyempre, gumalaw naman ako at pumunta sa may escalator para madali nila akong makita, di ba? nagtaka lang ako kasi medyo ang tagal bago ko sila makita. maya-maya lang eh lumapit na si Cher sa akin at tinanong kung bakit di ko raw sinasagot ang telepono ko. siyempre, kung sasagot pa ako nung sandaling yun ay magmumukha na akong gago, so, ngumiti na lang ako. nang puntahan namin si Joyce, laking gulat ko nang makita kong kasama nila si Jhen – eh akala ko nga, si idol Mon ang kasama nilang dalawa, pero di naman ako nagrereklamo, nagulat lang talaga (o, ayan, GULAT!). so, humanap na muna kami ng pwesto na pwedeng kainan and then, nagsi-order na sila ng kani-kanilang dinner. hindi na muna ako kumain kasi busog pa naman ako, at saka baka nga tumawag na naman si mayor.

 

habang kumakain silang tatlo, napagkasunduan na manonood kami ng sine, City of Ember, to be exact. tinawagan din nila si Donnie at tinext si idol Mon kung sakaling pwede silang humabol, tutal, past 8 naman ang next screening. ang bad news, eh mukhang hindi sila pwede that night. sayang, the more, the many-er pa naman sana. Pinanood ko na lang kumain ang tatlong dilag habang nagku-kwentuhan kami tungkol sa kung anu-ano – nag-steak-soup-gravy & rice sina Jhen at Cher, habang si Joyce naman ay nag-pasta ang chicken. para akong nanood ng commercial ng Nutroplex kasi ganado silang kumain, natuwa akong pagmasdan sila habang nagdi-dinner nung mga sandaling yun.

 

matapos kumain, umakyat na kaming apat para makapag-“pahangin” sa balcony at bumili ng tickets sa City of Ember. i had no idea sa plot nung movie, but i thought to myself na baka maganda naman, di ba? ay, nga pala, napag-usapan din pala namin yung movie na “My Only Ü” habang kumakain – wala lang, eh kasi nabanggit ko lang na mahilig din ako sa mga ganung klaseng movie na may halong ka-jolog-an pero at the same time, maganda naman ang story. it turned out na showing na rin pala ang “My Only Ü” sa katabing cinema ng “City of Ember” – hehe, ang cute, di ba? anyway, matapos magpa-inspect ng mga gamit, nakapasok na kami sa cinema. nakapagsimula na ang movie nang maka-upo kaming apat, so we proceeded sa panonood. nagandahan ako sa story nung movie – akala ko nga, post-apocalyptic yung setting pero hindi pala – kasi na-bilib ako dun sa dalawang protagonists at sa paraan ng pag-discover nila dun sa daan papalabas ng underground city na kinabibilangan nila. natuwa din ako sa quirks nina Poppy at Sul kasi parang comic relief sa mga tense at pressure-laden na situations sa pelikula. at ang isa pang matindi, eh nandito pa si mayor sa pelikulang ‘to (played by Bill Murray) – isang corrupt na character na nagpapanggap lang na mabuti. napag-tanto ko rin na marahil ay na-influence din ng generic na “pinoy action movies” ang writer at director nito, masdan na lang ninyo ang ilang mga eksena ‘pag pinanood ninyo itong pelikulang ‘to.

 

matapos ang movie, may isang screening pa pala, so lumabas muna kaming apat para makapag-yosi at water break ang mga girls at para na rin makabili ng coffee si Joyce. pagbalik naming apat sa sinehan, trailers pa lang ang pinapalabas, so lumabas muna sina Jhen and Cher para bumili ng potato chips. napag-kwentuhan naman namin ni Joyce yung hinayupak na impaktitong si Toshio ng “The Grudge” habang palabas ang trailer ng isa pang nakakatakot na pelikula. medyo mahaba siguro ang pila sa bilihan ng chips kaya nakapag-simula na ulit ang pelikula pagpasok nina Jhen at Cher – pero in fairness, mas maagang eksena ang inabutan nila kesa sa unang pagpasok namin kanina. after nung ibang eksena na napanood namin in the previous screening, lumabas na kami ng sinehan para makapaglaro sa Timezone. Victory Lap ang pinagdiskitahan naming laruin, at nakaka-addict pala yun. siyempre, halos every time ay 4^th placer ako sa aming apat – at least hindi ako 5^th, di ba? ang palaging una ay si Jhen, usually 2^nd si Cher at 3^rd si Joyce, kaya kung abutan ko man sila sa racetrack ay binabangga ko na lang ang mga puwet ng mga sasakyan nila. naka-tsamba rin naman ako ng 3^rd at 2^nd place nang tig-2 beses kaya di naman ako forever kulelat sa kanilang tatlo – kahit papaano ay nakapalag din naman ako. although talagang napaka-gugulang mag-drive nina Cher at lalo na itong si Jhen, okey lang naman kasi sport lang kaming apat pagkatapos – wala namang nagka-pikunan na nagsabunutan, kalmutan, nag-ahitan ng kilay, o nagsakalan ‘pag natatalo. medyo malaki rin ang nagastos ng mga “adik” sa Victory Lap nung gabing iyon, at sana naman ay maulit ang “VL Nights” sa marami pang pagkakataon – seryoso ako dito ha?

 

matapos kaming maghasik ng ingay at lagim sa Timezone, napagkatuwaan naming mag-pictorial sa labas ng sinehan, at siyempre si Sky ang isa sa mga bida rito. hindi rin namin pinalampas ang poster ng “My Only Ü” dahil pinilit nila akong mag-pose sa tabi ni Toni Gonzaga – actually, nagpa-pilit naman talaga ako, kaya quits lang. ang kasunod na location ay ang corridor papunta ng CR, kung saan pang-FHM ang mga pose nina Cher, Jhen at Joyce. siyempre, ipinagmalaki ko rin ang mala-Dick Israel kong katawan sa photoshoot na ito – at hindi ko alam kung natuwa ba silang tatlo sa kahayupang ipinamalas ko sa harap ni Sky, o natawa sa katabaan ko. either way, super-enjoy kaming apat sa mga pinag-gagagawa namin – good luck na lang kung may CCTV dun sa corridor, di ba? halos sarado na ang buong G4 ay nagpi-pictorial pa rin kami, to the point na nagtatakutan pa habang pababa ng escalator dahil halos lights out na sa 4^th floor – at hulaan ninyo kung sino ang babaeng paulit-ulit na tumatawag ng: “Robellejoyce…” na feel na feel ang undas sa kanyang boses (clue: basahin ang pamagat at ang “about the title” paragraph ng post na ito). siyempre, hanggang sa escalator ay may kanya-kanyang pose kami – para ngang impiyerno ang dating ng mood ng ilan sa mga escalator shots na yun kasi nga madilim na sa itaas, tapos yung talbog pa ng ilaw sa steps, basta ang galing. bago lumabas, pinagdiskitahan din namin ang mga nananahimik na pumpkins sa may lobby at in-incorporate din sila sa aming artsy-fartsy na pictorial. nang makalabas na kami sa wakas, eh mukhang napabuntong-hininga si manong guard dahil naisipan nang umuwi ng mga pasaway na mallrats (a.k.a. kaming apat – the Glorietta Four).

 

after a couple of more pictures taken sa labas ng G4, naglakad na kaming apat patungong EDSA para makasakay si Joyce ng bus pauwi. nag-Coke muna si Cher sandali at tumuloy na kaming apat pa-EDSA. nakasakay naman agad si Joyce, so naghanap kaming tatlo nina Jhen at Cher ng taxi. una naming isinakay ng taxi si Jhen tapos naglakad pa kami nang konti ni Cher para mag-abang ng taxi niya. matapos sumakay ng taxi ni Cher at mag-goodnight ay naka-sakay naman ako kaagad ng taxi pauwi sa amin. habang nasa C-5 ang taxing sinasakyan ko, isa-isa silang nag-text para sabihing nasa kani-kanilang bahay na sila. nagpasalamat din sila for a great night. hindi nila alam na napasaya din nila ang gabi ko just as napasaya ko ang gabi nila (hopefully). pagdating ko sa bahay, nagbihis ako at nag-text agad sa kanila, thanking them for that wonderful Saturday night. sana nga ay maulit-ulit pa ang mga pagkakataong ito. i truly had a great time, Jhen, Cher and Joyce – at sana napasaya ko rin kayo kahit papaano – para hindi naman laging “sad, ‘nu?” =o)

 

p.s. all images were from Cher's album. again, thanks ladies for a great Saturday night. =o)

RACE Negros Occidental Tour Day 2

ito ang pangalawang araw ng aming Negros Occidental tour ng mga tropa sa RACE. nagsimula ang araw namin sa pagbangon at pagkain ng breakfast (ginisang corned beef, danggit, sinangag, sunny side up na itlog, at juice – na up to sawa, yehey!). matapos mag-miss call ni mayor (hindi ko na ito kailangan pang ipaliwanag pa sa mga "enlightened" na), nag-meeting muna kami sa kubeta at naging matiwasay naman ang aming pag-uusap - walang sigawan, walang sumbatan, smooth lang lahat, kumbaga.

matapos ang photo-ops sa may labas ng hotel, naghanda na kaming bumiyahe patungong Kabankalan City, papunta sa Mag-Aso Falls na maghapon naming lalasapin, ayon sa aming itinerary. nakalimutan pa pala namin ni Donnie ang aming mga cowboy hats, kaya nang sabihin ni Direk Abet na balikan, eh binalikan ko ang mga ito sa kwarto – kasi naman, bago pa man umalis, napag-usapan nang magdadala ng cowboy hats para sa photoshoot tapos kakalimutan lang – kamusta naman yun, di ba?

humigit-kumulang tatlong oras din ang biyahe papuntang Mag-Aso, kasama na ang stop-over sa isang gasolinahan upang magsipag-dilig kami ng mga halaman at mag-basa ng mga kubeta gamit ang mga ihi namin. nang malapit na kami doon, bumili kami ng supply namin ng coke at yelo para sa tanghalian. matapos ang konting huntahan ay umakyat na ang aming mga sasakyan patungong Mag-Aso Falls. mataas na ang araw nang dumating kami doon, kaya hinakot na namin agad ang mga gamit matapos ang sandaling photo-ops ng iba naming mga kasama sa may entrance ng resort.

pagdating sa aming cottage, ang ilan sa amin ay naglapag ng mga gamit at sinimulan na ang pagpapa-baga ng uling. sina King, Abet at Donnie ang mga nagsimula ng "Apoy sa Dibdib ng Kabankalan," habang ako naman ay papitik-pitik ng mga litrato gamit ang aking camerang paltik. kinunan ko lang ang mga nagpapa-baga, ang mga tumatawid sa tulay, ang mga nagtitimpla ng mga iihawin, ang mga naghahanda ng side dishes at siyempre, ang mga "iron chefs" ng Mag-Aso Falls =). sa puntong ito, medyo nahihirapang magpa-baga ang mga kapwa kusinero. bigla kong naalala na dala ko pala ang notebook, kaya pumilas ako ng ilang pahina para makatulong kahit papaano (pasensiya na, gwapo lang, nakakalimot din po). matapos ang ilang minuto, nag-baga na rin ang apoy (at mga nakiki-paypay din kami ni Terence kina King, Abet at Donnie). mabuti rin pala at puwedeng maki-saing ng bigas kina manong, kaya medyo hassle-free na ang kanin, yung inihaw na lang ang lulutuin. nakakatuwang experience ang pag-iihaw na yun, ewan ko ba, basta masaya lang siyang paraan ng pagbo-bonding – mula sa paglamas ng karne, pag-asin sa isda, paghiwa sa hotdog, paghimas sa manok, pagdukot sa itlog, pagtadtad sa kamatis at sibuyas, hanggang sa pag-ihaw, pag-ahon, at pagtadtad ng karne – parang napaka-fulfilling lang ng pakiramdam. makikita naman ninyo dito sa mga susunod na larawan ang ibig kong sabihin =).

sa tingin pa lang, nasarapan na ako sa inihaw na baboy, manok, tuna, hotdogs, itlog na maalat w/ kamatis at sibuyas, toyomansi w/ sili at ang bulto-bultong kanin at saka coke and royal na maraming yelo. nakakatuwa nga kasi may "plating" pa talagang ginawa ang mga chefs (bukod siyempre sa pagbubukod ng "choice parts" ng manok gaya ng puwet, leeg, etc., hehehe...) bago ang mismong kamayan / rambulan. kaya naman ganadong-ganado ang mga tropa sa pagkain, talagang nilasap ang bawat kagat at lagok. hindi ko alam kung nabusog ba ang ilan sa amin sa pagluluto pa lang kasi parang ang dami pang natirang ulam – ako mismo na malakas nang kumain, sumuko agad at nabusog. at di ko rin alam kung saan gawa ang ginamit naming uling (marahil ay may halong hashish o marijuana yun) dahil ang kukulit naming lahat sa buong tanghaliang yun – as in puro kabulastugan ang mga hirit at patawa, na may iba pa nga sa aming nilabasan ng coke sa ilong (at naging sprite) dahil sa katatawa. as in riot talaga, friends. pambihira.

matapos magligpit ng mga kinainan, oras na para sa photo shoot sa Mag-Aso Falls. medyo hapon na noon kaya hindi rin masyadong matagal ang picture-an, pero sapat naman para sa lahat. salamat nga pala kina Lanie, Jhen at Cherr sa pagkuha sa akin – napa-gwapo ninyo ako sa mga pics, hehehe =). di ako masyadong nakapag-kuha ng pics dahil naubusan na ako ng battery, kaya nag-model-model na lang ako. yung cowboy hat ko din ay nag-model-model din – siya yung black studded velvet na cowboy hat na maaaring makita ninyo sa ibang mga albums. matapos ang group shot sa Mag-Aso Falls, bumalik na kami sa itaas para maghanda sa aming pagbalik sa Bacolod. salamat ulit Jhen sa pic ko sa may sign ng Mag-Aso Falls at dun sa Y2J pose ko sa Falls mismo, ha? matapos mag-karga ng mga gamit sa mga sasakyan, tinahak na namin ang daan pabalik ng Bacolod, at nag-stopover lang saglit para kunan ang sunset. sa pagkakataong ito ay inulit ko na naman ang "boss, chicks?" gag ko kay Abet para lang sa comic relief at pang-pawi ng pagod kahit papaano. di ko alam na tinatrabaho din pala nila ako sa kabilang sasakyan, hahaha! =))

habang naghahabulan ang mga sasakyan sa highway at nagkukulitan ang mga tao sa radyo, eh nilaro-laro ko na lang ang hawak kong bote ng tubig para malibang (kesa naman mag-drugs) sa daan. eh kapwa tulog sina Lanie at Sheldon na mga kasama ko sa likod ng sasakyan kaya sinubukan ko na lang libangin ang sarili ko sa pamamagitan ng paghimas sa bote ko (at baka may genie pang lumabas, bigyan pa ako ng 3 wishes). naipit pa nga kami sa traffic sa gitna ng dilim, buti na lang at naka-diskarte ng "Ginebra play" sina King at Abet para makalusot sa gusot na napasok namin. nag-stopover pa kami ulit sa palengke para makapag-CR, pagkatapos ay dumiretso na pabalik ng Bacolod.

since naubusan na ako ng baterya sa Mag-Aso Falls pa lang, nag-post na rin po ako ng ilang pics dito na galing sa ibang mga ka-tropa para kahit papaano ay kumpleto ang istorya sa album na ito. salamat nga pala kina Abet, Lanie, Terence, Jhen, Cherr at Rolly sa mga "hiram" na pictures na posted sa album na ito =). sa kabila ng matinding traffic, nakarating rin kami sa 18th St. Pala-Pala upang mag-dinner at i-enjoy ang matinding banda ng percussionists at siyempre ang mga nag-gagandahang dancers na nagpe-perform. napawi naman ang pagod namin dahil sa bottomless iced tea, sinigang na isda, inihaw na tilapia, tangigue, liempo, at hipon na sinalakay namin na parang mga gutom na pating. kasama nga pala ulit namin sina Maymee, JM, Rolly at Stash sa hapunang ito, at dumiretso na sa Pala-Pala si Jason pagka-galing niya sa airport. grabe, ang sarap talaga ng hapunang 'to... siyempre, may photo-ops din with the 3 stunning dancers ang buong grupo, ang grupo ng boys, at maging ang bawat isa sa mga boys ay may kanya-kanyang pictorials. salamat ulit, Rolly, sa "thank you, Lord!" at "WOW!" pose ko with the 3 dancing ladies. oo, inaamin ko, pinagsabay ko nga silang tatlo – pero sa picture lang – hindi sa puso. =)) salamat din Cherr, sa mga kuha naming tatlo nina Thina at Jhen sa bench, hihi... =)

medyo pagod na ako pagdating sa hotel, kaya naligo na lang ako at pinaghihilod ko ang mga libag ko sa katawan para matanggal sila. ang sarap ng pag-masahe ng mainit na tubig sa katawan ko, although mas okey pa rin talaga ang masahe ng tao. parang wala na nga rin ako sa mood gumala sa labas nun para uminom, pero nang malaman kong sa hotel lang nag-iinuman sina Abet at Jason, sumama na ako kina Donnie at Cherr sa pagbaba, at binitbit ko na rin ang chichirya para may pika-pika kami. andun din si Joyce, kaya nag-serbisyo din ako ng pagmamasahe sa kanya habang ini-enjoy ang aking San Miguel Cerveza Negra (na huli ko yatang natikman nung 2003 pa). humabol din si Sheldon at ang ilang ka-tropa niya sa mesa namin. tamang pampa-antok lang at pang-kwentuhan lang ang dosage namin ng alkohol nung gabing yun kasi susunduin pa nina Abet at Jason sina Nona and Clint sa airport kinabukasan. after mag-settle ng bill, umakyat na din ako para matulog, although ang palabas kasing inabutan ko sa WWE 24/7 ay ang Hall of Fame speech ni Ric Flair kaya hindi rin ako natulog agad. matapos ang wrestling history lesson na iyon, saka ko lang nilasap ang lambot ng kama para matulog at magpahinga. after all, may dalawang araw pang natitira sa unforgettable adventure kong ito.

RACE Negros Occidental Tour Day 1

ito ang unang araw ng isang napakasayang bakasyon kasama ang mga tropa sa RACE. roll call: King Louie, Abet, Donnie, Lanie (alyas Sally May), Sheldon, Terence and Thina, Marlon and Joana, Lyza, Jhen, Cher, Joyce, Tin, Sarah at siyempre, ang unofficial mascot - ako. halos puro tao lang ang pinagkukunan ko dito, dahil mahilig akong kumuha ng pictures ng tao, at ang iba naman sa kanila ay game na game magpakuha ng pictures kaya sige lang nang sige hanggang maubos ang baterya. ang mga larawang ito ay kuha gamit si Tik, ang camerang paltik...

ang mga pinuntahan namin: Balay Negrense Heritage House (Silay City) at Talisay Ruins (siyempre sa Talisay City). nag-lunch kami sa Chicken Deli sa Bacolod City, at panalo ang ulam naming chicken inasal (na may chicken oil pang kasama), sinigang na baboy, sisig at kare-kare. after the post-lunch kwentuhan at masahe sessions, check-in na ang grupo sa Sylvia Manor upang makapag-pahinga muna. salamat din sa complimentary drinks at konting photo-ops sa lobby na naka-bawas ng aming pagod.

bandang alas-4, bumalik kami sa Ruins para sa karagdagan pang photo-ops. habang papunta kami ay umulan nang medyo malakas pero sa kabutihang-palad naman ay tumigil na pagdating namin doon. kasama rin pala sina Maymee, JM and Rolly sa paniniyut noong gabing yun hanggang sa dinner sa L'Sea (panalo talaga ang Chinese Food: fried rice, beef with oyster sauce, fried chicken, soup, chopsuey, pancit canton at meron pang hot tea).

afterwards, may cake blowout pa sila sa Calea (maraming salamat po sa masarap na cakes) sa gitna ng masayang kuwentuhan at paglalagay ko ng icing sa ngipin ko para patawanin sina Terence at Thina sa kabilang dulo ng mesa. habang nandoon ay inililista ko sa notebook ang mga "noisy" katulad nina Lanie, King, Sheldon, Jhen, Terence at Thina. at this point ay tinatamad na akong gamitin ang aking "paltik" na camera kasi busog na ako at saka na-reset na ang settings niya (lima lang naman kasi ang settings nun eh: auto flash, without flash, with flash, on at off). besides, mas enjoy mag-lista ng mga noisy - yung mga binanggit ko kanina ay ang "mythical selection" ng mga noisy boys and girls, with Thina and Lanie being the highest pointers with 15 and 14 points, respectively. leading nga si Lanie most of the way kasi bukod sa maingay na, ang hilig pang umangal - pero lumamang si Thina kasi pinag-aasar niya ako kaya pinag-initan ko siya bilang ganti (belat!). marami pang natira sa Calea cakes kaya may take-home pa tuloy pabalik ng hotel.

not too much activity pagbalik sa hotel kasi ngarag ako sa puyat. nag-shower lang ako nang matagal-tagal sa banyo para presko ang pakiramdam, pagkatapos ay nanood ng tv hanggang sa makatulog.


***********************************************
nga pala, yung mga handcrafted sculptures sa Balay Negrense ay gawa ni Ian Valladarez. along with Edsie Sazon, may mga gawa din silang souvenir items katulad ng necklaces, keychains at marami pang iba. ang contact # nila ay ito: 09065118126